Onderstaand verslag is onderdeel van een 2,5 jaar durende wereldreis die we ondernamen in 2002-2003-2004.

Van zon naar sneeuw (8-4-2004/17-4-2004)

Een van die waanzinnige dingen die je meemaakt tijdens zo‘n wereldreis is dat je zo van de tropische zon (Cuba) verhuist naar een flink pak sneeuw (Canada) om vervolgens plaats te maken voor broeierige hitte (Cook Islands) om te eindigen in een drijfnat najaar met herfstbladeren (Nieuw Zeeland). En dat in een tijdsbestek van amper een maand!

Dat betekende dus een flinke aanslag op het lichaam. En dat was het ook. Rick (nog steeds zonder Marieke) kwam weliswaar in de warmte van Marieke‘s familie terecht (zus Rita en gezin) en zelfs in de eerste warme lentedagen van het jaar in Canada‘s Alberta, maar daarna kwam er keihard een flink pak sneeuw naar beneden en zakte de temperatuur schrikbarend. Volgens zwager Remmert was het nog niets (3 meter sneeuw en 30 graden onder nul zou er meer op lijken), maar die eerste (echte) sneeuw en vorst in 2 jaar reistijd hakte er meteen snel in. Dus werd hij gezellig getroffen door een griep en spendeerde zijn tijd met emailen, website updaten (zijn jullie al bij?), snotteren, met neefjes Juwilliart en Voole stoeien, met nichtje Latrelle kroelen en op Marieke wachten...

En die arriveerde op 13 april en toen was het... wennen! Ja, we moesten gewoon weer wennen aan elkaars gezelschap en we hadden elkaar zoveel te vertellen dat we niet wisten waar te beginnen. Daarvoor in de plaats genoten we van Rita‘s gezin en van enige vaste basis. Dat bijpraten schoven we maar even op naar de Cook Islands...

Na 10 dagen Canada was toch de dag van afscheid aangebroken. Waarbij we geen van allen wisten wanneer we elkaar weer zouden zien. Inmiddels beiden snotterend stapten we in het vliegtuig voor de vlucht via Los Angeles naar Rarotonga, Cook Islands.